Op verpakkingen staan soms happy plaatjes van dieren die blij zijn dat ze gebruikt of geslacht, verwerkt en ingepakt zijn.
Jonathan Safran Foer schrijft er indringend over in Eating Animals: de mythe dat dieren er mee instemmen om doodgemaakt en/of gebruikt te worden.
We worden er mee opgevoed en kijken er amper meer van op. Wij verzamelen deze gewetensussers en houden ze tegen het licht. Waar zitten we nou eigenlijk naar te kijken?
Vandaag tijdens het drinken van een kopje thee, zagen we onverwacht dit cryptische en uiterst bizarre neonlicht boven ons hoofd. Een blij kijkende koeienkop met een lustig likkebaardende tong waar de spetters van afvliegen. Die koe heeft trek! Maar voordat ze gaat eten moet ze kokkerellen. Gelukkig heeft ze een koksmuts op, want ze wil natuurlijk geen haren in haar gras. Wacht. Dat bestek is groot. Die vlammen zijn nog groter. Betekent dat nou dat ze eerst zichzelf gaat slachten, in stukken snijden en bakken? Wij wachten het niet af, en vragen om de rekening.
